Al van jongsaf was hij gefascineerd door techniek en fotografie, en dus werd Jan Allewaert radioloog. Nu neemt de dokter, na een mooie carrière van meer dan 35 jaar, afscheid van het Jan Yperman Ziekenhuis. Alhoewel, afscheid: hij blijft nog twee halve dagen per week aan de slag, op eigen vraag. “Een mooie overgang naar een volledig pensioen.”
Het was na een stage op radiologie dat Jan Allewaert indertijd, in 1978, tijdens z’n studies geneeskunde voor de radiologie of ‘medische beeldvorming’ koos. “Ik kwam thuis en zei tegen m’n vader: dat is het, dat wil ik doen. Techniek en fotografie – toen was dat nog echt fotograferen – was m’n droomcombinatie.” Tussen de radiologie van begin de jaren ’80 en die van vandaag ligt wel een wereld van verschil, legt dr. Allewaert uit. “Onze lichting radiologen was de eerste die CT-scans mocht doen. Al was dat nog helemaal anders dan nu. Het toestel moest meer dan een half uur opwarmen – ‘opbooten’ – voor je de scan kon nemen. We moesten dus selectief te werk gaan.”
De eerste echo’s? Lang niet zo scherp als vandaag. ”In het prille begin van de echografie werden de patiënten ondergedompeld in een waterbad. Nu kan dat vlot ambulant gebeuren.”
Met Pasen 1984 kreeg dr. Allewaert bericht dat hij in de Ieperse Kliniek Zwarte Zusters mocht beginnen, waar dr. Jan Acou als enige radioloog aan de slag was. Maar eerst z’n legerdienst, in Oostende. “Al werkte ik de woensdag wel al in Ieper." Van twee radiologen in de Kliniek Zwarte Zusters breidden zowel het team als de schaal grondig uit. Vandaag telt het Jan Yperman Ziekenhuis 12 radiologen, aan de slag op vijf locaties: de hoofdcampus in Ieper, Poli Poperinge en de radiologiekabinetten in de Klaverstraat in Ieper, in Komen en in Diksmuide. “Dichter bij de patiënt”, aldus dr. Allewaert.
Waar hij als radioloog het meeste voldoening uit haalt? “Elk radiologisch onderzoek is als een puzzel leggen, op basis van de vragen van de behandelende arts. Vaak is het ziektebeeld duidelijk, maar soms is dat helemaal niet zo. Dan kunnen de medische beelden voor opheldering zorgen. En ja, dat geeft voldoening, als je mee zo’n moeilijk geval kunt oplossen. Soms zie ik breuken passeren waarmee de patiënt al veertien dagen rondloopt…”
Dat de radiologie een niet bijster sociale tak van de geneeskunde is, wordt wel eens gezegd. Eén die vooral rond techniek draait en minder rond de patiënt. Klopt niet helemaal, zegt dr. Allewaert. “Wie zien tientallen patiënten per dag, bijvoorbeeld voor echo’s, en dan sla je ook een babbeltje met hen.”
Bijblijven, dat vond dr. Allewaert steeds essentieel. “Naar congressen gaan, overleggen met de huisartsen, en met de collega’s natuurlijk. Ik heb altijd veel bijgeleerd van m’n jongere collega’s, ik ben niet beschaamd om dat te zeggen. Het is een voordeel om in groep te werken, zo kun je met elkaar van gedachten wisselen als je twijfelt. Ook met m’n medewerkers heb ik altijd gestreefd naar een goede samenwerking. Een goeie sfeer op het werk is essentieel om het vol te houden.”
Hoewel dr. Allewaert dus nog twee halve dagen aan de slag blijft – “ik doe het nog te graag om al volledig te stoppen” – komt nu wel heel wat tijd vrij voor z’n hobby’s en passies. En dat zijn er nogal wat. “De drie zonen – van wie één in de VS woont en werkt als apotheker – en de vijf kleinkinderen, natuurlijk. Ik ben ook bezeten van computers en Linux-software. Zo wil ik nog de programmeertaal Python leren en verder experimenteren met de Raspberry Pi, een microcomputer waarmee je vanalles kunt aansturen. Als radio-amateur wil ik nieuwe digitale technieken binnenbrengen in onze Ieperse club. En zo ook nagaan hoe we als radio-amateurs noodnetten kunnen opzetten, om bij een ramp toch te kunnen communiceren. Want onze gsm-dekking is niet onfeilbaar.” Dr. Allewaert wil zich als astronomie-liefhebber ook aansluiten bij de lokale vereniging Astrolab Iris, wil meer lezen, in de tuin werken, wandelen in de natuur, Spaans leren… “Je hoort het, ik heb nog plannen voor zeker 30 jaar”, lacht hij.
