Het hoornvlies en de lens buigen een lichtstraal die in het oog valt af, zodat die precies op het netvlies valt. Het beeld dat daar wordt gevormd, staat ondersteboven en is verkleind. Talrijke zenuwprikkels sturen dit beeld naar de hersenen. Deze voegen de beelden van de twee ogen samen. Zo ontstaat er perspectief en krijgt men dieptezicht. Als de beelden niet precies op het netvlies vallen, kunnen de hersenen geen scherp beeld vormen.
Bij een bijziend persoon valt het beeld vóór het netvlies. Alles in de onmiddellijke omgeving is scherp, maar wat veraf ligt is wazig. Wie vaak met de ogen knijpt om iets beter te zien of steeds dichter bij de televisie gaat zitten, is waarschijnlijk bijziend.
Bij een verziend persoon valt het beeld achter het netvlies. Wat zich op een afstand bevindt, is heel scherp, maar voorwerpen dichtbij zijn niet duidelijk te zien. Regelmatig hoofdpijn hebben of moeite hebben om een boek te lezen, kunnen signalen van verziendheid zijn.
De behandelende arts zal de behandeling met jou bespreken.
