De vergrote schildklier kan de oorzaak zijn van moeizaam slikken, heesheid of moeilijk ademen. Heel vaak hebben mensen geen klachten en wordt deze aandoening toevallig vastgesteld met beeldvorming verricht voor iets anders. Soms is de zwelling zichtbaar of voelbaar.
Indien je een vergroting van de schildklier vermoedt, neem je best contact op met jouw huisarts. Breng de uitslagen van een reeds verrichte bloedafname of beeldvorming mee naar de consultatie endocrinologie. Je hoeft niet nuchter te zijn. Bijkomende onderzoeken zijn het verrichten van een echografie van de halsstreek, CT hals en isotopenonderzoek (schildklierscintigrafie). Indien knobbels worden vastgesteld, zal er ook vaak een punctie worden uitgevoerd. Hierbij worden, met behulp van een fijne naald, cellen uit de knobbel geaspireerd en in het labo onderzocht.
Na diagnose bespreken we samen met jou de beste oplossing.
Er kan gekozen worden voor schildklierheelkunde. Deze ingreep gebeurt onder volledige verdoving waarbij de schildklier volledig of gedeeltelijk wordt verwijderd. Indien de schildklier niet alleen vergroot is, maar ook een te snelle werking heeft, kan er voor een behandeling met radioactief jodium worden gekozen.
Er kan ook voorgesteld worden om af te wachten en de verdere evolutie van het schildkliervolume op te volgen.
Voor meer informatie kan je bij jouw behandelend arts terecht.
