Van 11 tot 17 oktober is het de nationale week van de pijn. Dit jaar wordt er gefocust op rugpijn. Er zijn tal van stellingen over rugpijn en de behandeling ervan. Hieronder vind je enkele stellingen en het antwoord van onze pijnartsen op de stelling terug.
7 tot 8 op 10 mensen zullen in hun leven ooit met een vorm van rugpijn te maken hebben. Men weet dat daarvan 90% spontaan verbetert en dit meestal binnen de 6 weken. Er is meestal geen rechtstreekse oorzaak aan te tonen. Enkele vormen van rugpijn kunnen echter op een ernstiger probleem wijzen. Een grondige anamnese en een klinisch onderzoek kunnen bijna altijd een dergelijk probleem laten vermoeden. Dan is beeldvorming noodzakelijk, ter bevestiging van het vermoeden, maar ook omdat de behandeling ervan af hangt.
Beeldvorming is echter een kostelijk onderzoek dat veelal met straling gepaard gaat. Meestal worden er op beeldvorming ook afwijkingen opgemerkt die niets met het oorspronkelijk pijnprobleem te maken hebben en gewoon eigen zijn aan de rug van die persoon.
Het nemen van beelden verhoogt dus ook de kans op behandeling van iets dat niet hoeft behandeld te worden. De stelling wordt dus als FOUT bestempeld. Men laat de beslissing over het al dan niet niet nemen van beeldvorming het best over aan de behandelende arts. Hij/zij is er voor opgeleid.
Bij pijnklachten is het net belangrijk om te blijven bewegen. Op lange termijn leidt het vermijden van beweging tot verlies van spiermassa en zo mogelijk zelfs tot meer pijnklachten.
Medicatie dient vooral om de symptomen te bestrijden. Het zorgt dus voor minder last, maar werkt meestal niet in op het probleem zelf. Bij aanhoudende pijnklachten zijn er vaak verschillende oorzaken die op elkaar inwerken. Zo kan het belangrijk zijn om aandacht te besteden aan een juiste manier van heffen en tillen, of aan hoe je voor je computer zit.
Pijn in de onderrug komt meestal door spieren, maar kan ook veroorzaakt worden door tussenwervelschijven, wervels, gewrichten en banden. Lage rugpijn kan acuut ontstaan, bijvoorbeeld bij het “in de rug schieten” of bij een breuk, maar ook geleidelijk door bijvoorbeeld overbelasting of een verkeerde houding.Bij normaal gebruik zal de wervelkolom niet beschadigd worden. Het is zelfs bewezen dat bewegen op lange termijn beschermend werkt. Pas bij overbelasten zal een versnelde slijtage optreden met daardoor langzaam toenemende pijn.
Rugpijn betekent zeker niet altijd dat de rug beschadigd is. Het is zelfs mogelijk dat twee patiënten met dezelfde schade een totaal verschillende mate van pijn ervaren. Pijn is immers een gewaarwording die sterk afhankelijk is van bepaalde factoren: de situatie waarbij de pijn ontstaan is, de mentale toestand, eerdere (negatieve) pijnervaringen, onderliggende angsten, de algemene fysieke conditie, stress en de manier waarop men met pijnklachten omgaat. Het zenuwstelsel dat pijn reguleert staat omwille van hogergenoemde redenen bij ieder individu wat anders afgesteld. Bij een persoon met een heel gevoelig pijnsysteem kan een een kleine prikkel een gevoel van hevige pijn geven, zonder dat er daarbij een duidelijke oorzaak aangetoond wordt. Het is dus van belang dat ook de bredere context van de patient met rugpijn nagevraagd wordt omdat deze onlosmakelijk verbonden zijn met de hoeveelheid pijn die de patiënt ervaart.
